van Sydney naar Brisbane

Nu alles in Sydney geregeld was konden we eindelijk beginnen aan onze trek naar het noorden, richting de warmte! Bepakt en bevoorraad vertrokken we richting ons eerste doel, Anna bay. Het zou een ritje van zo’n twee a drie uur moeten zijn en het bracht ons daarmee ruim voorbij New Castle. Tijdens deze rit kwamen we langs hoge rotswanden, bos valleien en lang gestrekte gras heuvels. Het diverse landschap bleef ons verbazen!
Eenmaal aangekomen in Anna Bay was ons eerste doel de enorme duinen. Deze zandmassa’s waren daadwerkelijk gigantisch! We keken echter erg verbaasd op toen en plots een karavaan dromedarissen langs kwam zetten...alsof je een wandeling door de Sahara aan het maken bent. Helaas hebben we geen foto's gemaakt van de duinen maar treur niet! Google bied de oplossing J.
Het werd al snel laat en daarmee werd het ook tijd om een slaap plek te vinden. De gratis kampeerplekken bleken ver te zoeken en dus gingen we de betaalde parken af. Alles zat al dicht behalve het kleine parkje genaamd the Emerald Tiki Village. Na een warm welkom kwamen we er al snel achter dat er niet alleen mensen rond liepen. We kregen namelijk bezoek van een hele stoet voskoesoes! Deze aandoenlijke nacht actieve mormels maakte ons maar al te graag wat tomaatjes lichter. Niet dat wij dat erg vonden!

Na een goede nachtrust(en onze eerste roze kaketoes gezien te hebben) gingen we noordwaarts naar Nelson Bay om de Tomaree berg te beklimmen. Een flinke klim omlaag via trappen en stijlen paadjes maar het uitzicht mocht er dan ook wezen! Een prachtig 360 graden zicht over de baai en de eilanden. Vanaf daar boven konden we ook het eiland zien waar we tijdens eb heen konden lopen, genaamd Shark island. Na wat geklauter bevonden we ons op Fingal beach. Vanaf daar konden we onze wandeling voort zetten naar shark island, we kwamen onderweg nog een hele grote, enge, mier tegen. Over een smalle zandbank konden we oversteken naar het kleine volgegroeide eilandje. Het water klotsend aan elke kant gaf toch een vreemd gevoel!
Op Shark island volgde we een wandel route naar de oude vuurtoren en genoten we van de ongerepte natuur. We zagen van een afstand wat mensen bovenin de vuurtoren staan, dus we waren meteen verbaasd en blij dat je daar daadwerkelijk naar binnen mocht. Eenmaal aangekomen bij de vuurtoren bleek dat we blij waren gemaakt met ’n dooie mus “I’m afraid it’s closed for public”kregen we te horen toen we aanstalten maakten de trap op te lopen. Schijnbaar een familie-uitje van iemand die de sleutel had. Nog even van de omgeving genoten voor we terug gingen naar ons “huis”. Uitgeput plofte we neer op ons bed en brachten we onze nacht door op een plaatselijke parkeerplaats (de boeven die we zijn!). 

De baai achter ons gelaten vertrokken we naar Forster, maar eerst een tussenstop bij de zogeheten Seal Rocks. Een prachtig strand en een knalblauwe zee met rotsformaties die door het water worden bewerkt. Een uitzicht wat dan ook zeker mooie fotos op heeft geleverd.
Eenmaal in Forster bezochten we het informatie punt om even wat foldertjes te plunderen en kregen we advies van de dame achter de balie over allerlij leuke dingen. Ze heeft ons dan ook “niet verteld” waar we stiekem konden slapen in de woonwijken. Na een lekkere maaltijd aan het strand gingen we naar de woonwijk en parkeerde we nonchalant onze bus voor de peperdure huizen. Het voelde wel een beetje vreemd om daar zo langs de weg te staan, maar hey, we zijn arme backpackers!
De volgende ochtend hebben we heerlijk genoten (welliswaar in de kou) van een zonsopkomst bij het lokale uitkijkpunt waarna bereide we ons voor op een reisje naar Port Macquarie.

In Port Macqaurie bevond zich het Sea Acres rainforest, dit is een klein regenwoudje met een verhoogt wandelpad zodat het woud niet gestoord word door het menselijke gestamp. Hier kregen we een rondleiding en werd ons van alles verteld over het gebruik van de lokale planten. Sommige werden door de Aboriginals bijvoorbeeld als pijnstiller gebruiken, als voedsel of zelfs als een vorm van drugs! 
Na de wandeling reden we een klein stukkie om bij het Koala hospital te komen. Hier bevonden zich arme koala stumpertjes die aanreden waren of andere nare aandoeningen hadden opgelopen. Voornamelijk herpes, want dat komt schijnbaar veel voor onder de koala’s. Slapend op een tak met hun kop tegen de boomstam gedrukt deden ze ons erg denken aan de hoofdpijn die men ervaart na een avond stevig doorgedronken te hebben. Het was natuurlijk leuk om koalas in het echt te zien maar nu moeten we ze nog in het wild spotten! Maarja, ze zijn dusdanig goed in verstoppen dat het een uitdaging blijkt te zijn! Onze verschillende poging hebben tot op heden niets opgeleverd....

De volgende dag hadden we grootse plannen! We zouden van de ene plek naar de ander racen allerlei activiteiten gaan doen. 1 van deze dingen was een tripje naar Little Beach bij Arakoon. Een leuk klein standje met een overvloed aan de gekke mega konijn-hert dingen genaamd kangoeroes! En wat een aandoenlijke beesten zijn het... heerlijk liggend in de zon, een beetje heen en weer springen en gras eten. Kangoeroes zijn goed in veel dingen maar vooral zijn ze goed in krabben! Ze lijken soms wel de halve dag bezig te zijn met zichzelf lekker te kriebelen. Ik zou zeggen, bekijk de foto's maar eens! Na een wandeling door de plaatselijke natuur werd het echter al snel erg laat, en vervlogen zo dus al onze andere plannen (dat is natuurlijk niet zo erg, want, kangoerrooooooes!!).
We kookte wat kokosrijst met groente en al snel hadden we bezoek van de springende haarballen. Eerst hielden ze wat meters afstand maar langzaam maar zeker kwam de jongste dichterbij. Dusdanig dichtbij dat hij een flinke hap kokosrijst van het bord af jatte! Met z'n klauwtjes op onze knieën probeerde hij nog meer van het lekkers te pakken te krijgen, en het was moeilijk om zijn leuke koppie te weerstaan. Gelukkig was ons eten iets wat binnen hun dieet viel dus hoefde we ons niet geheel schuldig te voelen.  

We zijn er inmiddels achter gekomen dat het veel fijner is de warme maaltijd overdag te eten. Het word hier zo vroeg donker, dat het met het busjesleven maar niks is om in de avond te moeten koken. Doordat het vroeg donker is en je weinig kunstlicht hebt lig je vaak ook vrij vroeg op bed. Oh en de bbq’s zijn overdag ook wat makkelijker te gebruiken, scheelt ons weer gasflessen kopen!

Verdergaand op het verhaal... Toen we we eindelijk afscheid konden nemen van de roo’s, gingen we naar een restarea die zich compleet in het donker bevond. Dit bleek een uitdaging maar is gelukkig toch goed gekomen.  Het was wel weer een redelijk koude nacht, dus het opstaan de volgende ochtend bleek een uitdaging.

Toen dat eenmaal gelukt was zijn we naar Urunga gegaan, voor een boardwalk langs de zee en de mangrove. Dit was erg interessant, want je kon vanaf het pad heel mooi het water in kijken. Er waren werkelijk legers aan soldier crabs en genoeg kogelvissen, die het niet erg vonden een paar krabben als lunch te eten. We zijn via het pad naar het strand gelopen, om vervolgens door de mangrove terug richting het begin te lopen. Toen schoten die legers krabben toch wel echt voor ons weg. We kwamen onderweg zelfs een kangoeroe tegen.
In de loop van de dag hadden we niet al te ver hier vandaan een camping gevonden. Deze was erg goedkoop en had wel een heerlijke douche, wat we wel zagen zitten. Het was een erg lange kronkelweg naar een heel klein dorpje, langs een vallei gingen we omhoog en naar beneden. Er was een regenwoud gebied in de vallei, bovenaan waren allemaal weilanden en boerderijen. Patty heeft al meerdere malen gezegd “hiervoor ben ik nou naar Australië gegaan, zo mooi”. Helaas snapte onze tomtom er niks meer van, hadden we geen bereik meer en dacht zelfs onze telefoon dat we we al waren.  Dus wij snapte er ook niks meer van. We hadden een stuk terug wel een bord gezien van een of andere camping, dus die hebben we maar gevolgd.
 Toen kwamen we aan in een dorp waar ze ons konden vertellen dat we toch echt terug moesten waar we vandaan wamen ( he shit, nu al terug naar NL?) maar dan een stuk door moesten rijden het volgende dorp in. De kampeerplek “kon niet missen”. Zo gezegd, zo gedaan, behalve dan dat we de kampeerplek compleet gemist hadden.
Ook waren we inmiddels te laat voor onze douche, tot 5 uur s'avonds kon je een sleutel op halen voor de douche, anders moest je wachten tot de volgende dag.
Gelukkig was er wel een bewoner buiten, die ons misschien kon vertellen waar die camping dan zat. Bleken we toch met onze neus in de boter te zijn gevallen, niet alleen kon ze ons vertellen waar we heen moesten, ze belde meteen de eigenaar voor de sleutel van de douche “want jullie kunnen vast een douche gebruiken”. En of we dat konden! Na heel fijn te zijn geholpen door iedereen konden we eindelijk naar de kampeerplek en gaan genieten van een warme douche, om heel tevreden het bed in te duiken.

De volgende ochtend hadden we tijdens het ontbijt veel leuke vogels om naar te kijken, waaronder hele groepen geelstaart kaketoe’s die over vlogen. Hierna mochten we de leuke kronkelweg terug volgen, maar deze keer langs de afgrondkant. Dat was wel een beetje spannend. Er was wel erg veel variatie in de begroeiing, dus we zijn onderweg nog even ergens langs de weg gestopt om dit beter te kunnen bekijken. Het was erg mooi  maar helaas moesten we wel redelijk snel weer terug, het was wellicht niet de meest handige locatie om je auto neer te zetten. Stiekem wilde we niet weg hier, zo’n ranch lijkt me nou erg leuk werk. Maar dat komt later wel, de rest van Australië moet toch ook echt bezocht worden. Na wat gereden, gewandeld en gekookt te hebben, zijn we naar een volgend rest area gegaan.

Al redelijk opwaarts in New south wales, moesten we deze dag kiezen tussen Nimbin en Byron bay,onze keuze is gevallen op Nimbin! Onderweg weer langs uitgestrekte weilanden gereden en nog even gestopt om Nimbin rockt te kunnen bekijken voor we aan kwamen in Nimbin. Een super leuk dorp, het voelde bijna als een festival daar, met al die leuke(/gekke)kleding. Hier hebben we een heerlijke middag door gebracht, wat gegeten en gedronken en alvast wat mutsen gekocht voor als we weer terug zijn. De verkoopster had de mutsen Puggle en The horny cyclops genoemd. We hebben geen foto’s van de stad gemaakt, omdat we te druk waren met genieten. Maar als je wilt weten hoe Nimbin eruit ziet, zoek het vooral op op google!

We zijn terug gereden vanaf Nimbin naar een rest area vlak bij Byron bay. De eerste poging was een complete mislukking, de wc brillen waren letterlijk volgescheten :/. Gelukkig hebben we een heel handige app (wikicamps) die ons vertelde dat er 10 min verderop een veel betere (schonere) restarea was. Dit klopte, dus we hebben hier maar een nacht doorgebracht. De volgende ochtend was er zelfs een koffie-van waar we weer een lekker mocha-tje konden halen. Dit was in het hostel een beetje een gewoonte geworden, hier wisten de mensen in de koffietent naast het hostel ook altijd: two mocha’s! En laat Australië dan toch best klein zijn, de dame van de koffietent( die ook in het hostel verbleef) was deze dag bij dezelfde rest area. Ik was me al aan het af vragen, is ze het nou wel of niet, toen ze zei ”I recognize you, two mocha’s”.  Dat was wel humoristisch.

Op haar aanraden en dat van de koffie-van-man, zijn we als eerst naar de vuurtoren in Byron bay gegaan. We liepen hier heen wetende dat de kans redelijk groot was om bultrugwalvissen te zien, want het is hun migratieseizoen, dus we bleven even kijken. Uit eindelijk, wonder boven wonder, op een redelijke afstand sprongen ze daadwerkelijk uit het water! Onze eerste bultruggen waren een feit! Hier hebben we nog even van genoten, per toeval nog een heel aardig Nederlandse jongedame tegen gekomen waar we een tijd mee hebben gekletst.

We hadden gepland om Byron bay nog even te bekijken, maar alles was betaald parkeren en deze grap was ons toch net iets te toeristisch, dat we er na de boodschappen maar weer vandoor gingen. We hadden op de app een(betaalde) kampeerplek met gratis wasmachine gevonden, dus hier hebben we de volgende ochtend dankbaar gebruik van gemaakt. Mount Nimmel lodge was onze eerste keer kamperen in Queensland, op een redelijk afgelegen stuk grond, waar het natuurlijk meteen stikte van de spinnen. Tot groot genoegen van Kerst zaten ze voornamelijk op het mannentoilet.

Toen we in de ochtend aan het wachten waren op de was, die moest drogen, kregen we bezoek van een aantal leuke vogels. Er zat een familie Australische raven de hele ochtend herrie te maken, maar er waren ook zwartkeelorgelvogels (pied butcherbirds) die toch wel een mooi liedje zongen. Ze floten erg melodisch,maar als ze eten van je moesten klonk het als een soort blaffende hond. Ik heb een pruimpje met ze kunnen delen, ze konden de stukjes zelfs uit de lucht vangen! Dus dat was een geslaagde relaxte ochtend.
Het was al later in de ochtend en we besloten dat we maar eens richting brisbane moesten gaan rijden. In de blue mountains hebben we erg leuke mensen leren kennen, we wisten dat die vlak bij Brisbane woonde dus we hebben hier contact mee gezocht. Ze vertelde ons dat we maar snel om moesten draaien, want ze woonden in tweed head ( anderhalf uur rijden is in Australië vlakbij). Zo gezegd zo gedaan, we zijn naar hun huis gereden waar we 2 nachten hebben geparkeerd( /gekampeerd).

Terwijl wij bij onze vrienden verbleven zagen we de kans om ons geliefde bussie eens even naar de garage te sturen. Haar registratie moest verlengt worden en ze moest door de keuring komen. Dit alles was natuurlijk spannend voor een busje uit 96.... maarrrr gelukkig is het allemaal goed afgelopen! De bus kwam er zonden problemen door heen! Dus zonder al te veel kosten te maken kunnen we weer verder.
Om dit te vieren hebben we een heerlijke BBQ gehad op het strand van Coolangatta waar toevallig een 60’s rock/oldtimer evenement gaande was. De meest unieke en stijlvolle autos die we oout hebben gezien! Uiteraard kwam er ook veel Elvis bij kijken! Een lekker middagje in de warme zon aan het strand, wat wil je nog meer.

Nadat we de volgende ochtend nog even hebben genoten van de warme douche vertrokken we maar weer uit tweeds head. Eerst naar Newport (suburb van Brisbane) voor een banjo en daarna rechtstreeks naar de rest area voor de overnachting. Het was dan ook een flinke rit dus moe zijn we wel... en dan nog dit hele verhaal typen! Die we helaas niet dezelfde dag konden uploaden wegens bagger internet. Maar goed, we zijn aangekomen bij de overnachtingsplek vlak bij Beerwah. En voor degene die niet weten wat er in Beerwah te beleven is: the Australian zoo! Dus jullie weten alvast waar de volgende update mee gaat beginnen. Alvast een spoiler: het was leuk!

En dan voor nu,

goodziens!