Kapers op....de kaap?

Het antwoord, JA! We doen het! Op naar de kaap! Na wat gesprekken met de reizigers die allen net terug kwamen van Cape York waren we erg gemotiveerd om het zelfde te doen. Bovendien zijn we nu al zo ver gekomen.... om dan terug te keren zouden we onszelf niet vergeven. Onze landcruiser is hier ten slotte voor gemaakt!! We bevestigende wat duct tape aan onze bullbar gezien die nogal losjes begon te worden... zoals een echte australier het zou doen. Helemaal gerepareerd. 

Na een stuk asfalt vreten kwamen we aan bij Laura, het laatste “dorpje” (meer een ouwe pub en een openbare toilet) voor de PDR begint. PDR is de Peninsula Development Road. En die een stuk minder ontwikkeld dan dat de naam je zou doen denken. Denk hier maar meer aan rood stof, stukken steen en pothole voor de komende 400 kilometer. Wellicht ook reusachtige zandwormen. Niets wat we niet aan kunnen uiteraard. 

Eindelijk was het zo ver, de grote rode snelweg van het noorden! Met een goede 80km per uur ploegde we ons door het stof, wat toch even wennen bleek! Het losse zand trok de truck alle kanten op. Na enkele tientallen kilometers raakte we er aan gewend en werd het gemakkelijker! Afgezien als je een los zand gat raakte... maar goed dat gebeurde natuurlijk nooit. Ahum. Oké, bijna nooit? 
Ik kreeg er nogal wat lol in, maar zo nu en dan bevond er zich ineens een kort stuk afvalt voor een paar kilometer. Nouja zeg! Dat haalt je weer helemaal uit het comfortabele gebeuk en getril van de voorgaande stukken. De truc was om gewoon lekker hard te rijden, zodat je niet te diep in de currogations kwam, en er als het ware overheen rijd. In praktijk was dit alsnog een enorm getril en gerammel maar dat hoorde er bij. We waren al lang blij dat onze ouwe bak niet aan computers doet. Dit is namelijk vaak het eerste deel wat kapot gaat bij de nieuwe 4x4’s op de kaap!

Onze eerste stop voor de nacht was Coen, het enige degelijke dorp (MET TELEFOON BEREIK!!!) op de kaap. Hier sliepen we langs een klein riviertje waar we via een klein 4x4 weggetje kwamen. Even uitrusten na een dag druk rijden! De Goannas en kaketoes wandelde om ons heen terwijl we een slok van ons nog net koude bier namen. 

Nu was het tijd voor het ultieme doel! Naar de Iron Ranges om de Palm kaketoe te spotten. Eenmaal van de PDR af werd de weg ruiger en minder voorspelbaar. Des te leuker om te rijden! Ik heb eerlijk gezegd nog nooit zo’n lol gehad met rijden als dat ik in de Iron Ranges had! Er waren regelmatig riviertjes waar je doorheen moest jakkeren en andere obstakels. Het was inmiddels alweer laat dus we besloten kamp op te zetten langs een rivier. (wel genoeg afstand houden want, krokodillen...) De volgende dag zou een grote dag worden! 

We slingerde de cruiser aan en vertrokken naar het Iron range national park. Meteen stonden er bordjes “kijk uit, vogelaars op de weg”. En ja hoor, die waren er! We vroegen gelijk waar we de palm kaketoes konden vinden, en kregen verschillende locaties opgegeven. 1 Van deze plekken was de locale vuilnis dump.... een unieke plek voor een kaketoe! Daar stonden we dan, wachtend. We zaten bovenop de auto te wachten tot het ging schemeren en de kaketoe families naar hun boom hol gingen. Schijnbaar zaten er veel holle bomen rondom deze plek, iets wat de palmies maar al te leuk vinden! En toen gebeurde het! Een van de stinkerds vloog langs ons. In 1 oogopslag herkende we hem, de grote kromme snavel stak sterk af tegen de felle lucht. We waren beide gevuld met geluk en enthousiasme! De zeldzaamste kaketoe zat recht voor ons in de boom. Desondanks het feit dat de fotos niet duidelijk zijn geworden door de belichting zal dit een herinnering zijn die in onze ogen gegraveerd staat. De schattige geluiden die ze produceren en de manier hoe ze nieuwsgierig naar je kijken. Geweldig! 
De volgende dag vroegen een locale ranger ook maar om advies en besloten daarom naar de kust te rijden gezien ze hier in deze tijd van het jaar de noten van de bomen aten. We spendeerde de dag aan het strand waar we veel mooie schelpen vonden! Zelf een nautilus! En een tv....
Helaas lieten de palmies zich niet meer zien, maar wel een Euclectus papegaai! Ook erg zeldzaam, dus voor ons vogel fanatieken ook erg goed om gezien te hebben! 
Deze nacht sliepen we voor het laatst in de iron ranges en deden daarom nog even een nachtelijke wandeling om wat van het nacht leven te spotten. We hoopte wat pythons te zien of een Couscous maar die bleven goed verstopt. Wel vlogen de vleermuizen ons om de oren en vonden een gigantische groene boomkikker! 
We ploegde ons weer door het rode zand naar het zuiden, vervuld met geluk door ons avontuur!

Zo verlieten we de kaap weer, met een korte stop in cooktown. We moesten onze bullbar laten lassen die door de ruige weg los gebeukt en getrild was. Ook moest de luchtfilter er aan geloven! 
Blijkbaar hadden we ook onze schok absobeerders vernacheld maar die zouden het nog wel volhouden tot na ons volgende werk. Het grootste off road gedeelte hadden we achter de rug. 

We namen de zelfde weg terug naar het zuiden, via de bloomfield track. Deze leek een stuk minder uitdagend de tweede keer! Zeker na de Iron Ranges... Na de laatste rivier crossen zette we de 4x4 uit. Althans probeerde we. Hij wou niet uit! Ik maar zuigen aan de vacuüm buisjes.... tot hij eindelijk uit ging. Dit was wel na een half uur aan kutten en een boel mensen die vroegen of we hulp nodig hadden. 
Ook moest er weer een burger worden gegeten bij de zelfde tent als voorheen in Daintree. Dit keer een pulled jackfruit burger! Erg lekker! 
We namen de pond uit Daintree, en zo zagen we onze laatste zoutwater krokodil. Deze joekel zwom recht langs de pond en was een goed formaat. Zijn voorpoten staken opzij voor balans zodat hij ons uit leek te zwaaien. Dag prehistorisch moordmonster! Tot ooit!

Zo kwamen we weer aan in Cairns... En weer sliepen we op de zelfde gratis campsite... Ohw green patch, wat een haat/liefde relatie. En als je de mensen in de soort tipi tent nog kan herinneren, waarvan we zeiden dat later interessant zou worden... nou, die waren er dus nog steeds. Blijkbaar vonden die het een stuk leuker daar, dan wij dat vonden. 

Tot de volgende update! 

Goodziens!