van werk naar..... meer werk!

Het zuiden!

Vier maanden. Vier maanden verbleven we in Gundagai om te werken bij de diner. En ik kan je zeggen, het was een interessante ervaring. We werkte veel en verdiende dus een goede duit. Maar de veel van de collega's waren verschrikkelijk. Dit hele dorp was 1 groot achterbaks gat. Niemand uit die dorp leek vriendelijk of trouw zodra je ze leerde kennen. Bah bah bah. Ik ga er niet teveel woorden aan vuil maken maar goed. We hebben veel geld verdient en dat is waar het om draait! Hele dagen in de keuken koken voor truckers. Jahoe. Echt Kerst en Patty werk! En laten we natuurlijk de Dog on a Tucker box niet vergeten! HOE AWESOME IS DAT??!??!?! De attractie van Gundagai!!! Dat zegt al genoeg. Je mag de hond op google opzoeken, want wij zijn er niet geweest.

Tijd om verder te gaan en wederom te genieten van Aussie. Dit keer de zuidkust van NSW en de Snowy Mountains!
We begonnen met een trip naar Canberra, de Australische hoofdstad! Hier hebben we de dag doorgebracht in de War Memorial, een reusachtig oorlogs museum. 1 Van de betere musea waar we zijn geweest! Gezien ik een beetje een oorlogs-geschiedenis fanaat ben keek ik mijn ogen uit!

Verder was er in Canberra vrij weinig te doen dus besloten we naar de kust te rijden. Dat werd wel weer eens tijd na al die maanden in het binnenland. Ons eerste doel was Batemans bay, een typisch Australisch kust dorp. Hier sliepen we ten noorden van het dorp op een prachtige camping in de bush (notrh heads campground), die weliswaar erg druk was maar dat deed niet af aan de omgeving! Veel vogels en reptielen. Hier waren we ook getuigen van een familie magpies die ruzie had met een enorme Goanna die op weg naar hun nest was in de boom! Nou, de magpies wonnen! Deze vogels staan dan ook bekend om hun felle gedrag en capabele hersentjes. 1 van onze favorieten is het zeker.

De volgende stop was Narooma. Hier spotten we meerde zeeleeuwen langs een boardwalk en bij de inlet van de baai die het dorp in noord en zuid splits. Ook was hier zo zogenaamde australia rock, die als je je best deed best een beetje op australie lijkt. Na wat zeeleeuwen en ander zee gespuis gespot te hebben reden we weer verder zuidelijk naar het dorpje Barmagui. Een best aangenaam plekkie, dus besloten we hier een camping te pakken voor de welverdiende douche!

Voor het donker werd bezochten we hier de Camel en Horse Head rock. Steenformaties waar je wederom vaag iets in kan herkennen. Okee okee, de camel rock leek opzich best wel op een kameel! We genoten hier nog even van een klif wandeling en voelden het zand weer tussen onze voeten op het strand.
De volgende dag begon echter erg anders. Donkere wolken kwamen aanzetten net voor we besloten te gaan zwemmen bij een rockpool naast het dorp. Het was alsof er een muur van slecht weer op ons af kwam. Keiharde wind en striemende regen zorge ervoor dat we toch maar liever even de dag door brachten met boodschappen doen en verder rijden!

We brachten deze nacht door op een bush camp midden in het state forrest aan het einde van een lang 4x4 pad. Terwijl we hier waren zagen we niemand langs komen, hoorde we niemand en waren we even helemaal alleen! Afgezien van de possums en uilen dan! Niets boven snachts de locale fauna aan horen terwijl je je blaas aan het legen bent.
De volgende morgen reden we door naar Tathra, een typisch kust dorpje gelegen op een hoge klif waar we goed konden snorkelen. Dat was het idee! Het water was echter nogal koud! We zouden bijna vergeten dat we natuurlijk steeds meer zuidelijk gaan... maar toch sprongen we even het water in om de visjes te bekijken! Best dapper zijn we he?

Nu begon het echte avontuur weer! We reden vanaf hier naar de Snowy Mountains! Onder andere om de hoogste berg van Australie te bedwingen, mount Kosciuszko. De snowy mountains zijn het hoogste deel van de great deviding range en ja, er ligt sneeuw. In Australië! In de zomer! Wij hadden het niet verwacht.
De eerste nacht kampeerde we langs een beekje waar we omringt waren door hoge bergen en bossen snow gums, eucalyptus bomen die praktisch geen bladeren hebben grotendeels van het jaar en daardoor een nogal spookachtige look hebben. We maakte ons klaar voor de grote klim van Kosciuszko!
De hike was 22 kilometer lang en bracht ons over de rug van meerdere bergen, wat een zeer spectaculair uitzicht opleverde! Voor mij was dit überhaupt de eerste keer dat ik echte, besneeuwde,bergen zag dus dat was nog even extra bijzonder. En ja hoor, al snel kwamen we aan bij grote plakken sneeuw en ijs, terwijl wij daar in onze korte broekjes liepen! Het was 25 graden maar het sneeuw leek daar volledig lak aan te hebben. Temperatuur is een emotie blijkbaar? Anyways, dit leverde hele mooie plaatjes op (en verbrande benen door de reflectie :( so sad) en maakte de hike aanzienlijk uitdagender. Een steile berg op klimmen is op zich zelf al vermoeiend, maar als je daar nog een dik pak sneeuw bij krijgt word het een heel nieuw niveau van klimmen! Patty vond het nogal spannend om de stijle wanden van ijs te beklimmen (was het ook hoor, maar ik ben gewoonweg super stoer natuurlijk) maar met wat teamwork werkten we ons naar boven en probeerde niet naar beneden te kijken. Die val zou je niet overleven!
Tijdens de lange hike kwamen we slechts 1 persoon tegen, wat nogal een contrast was met toen we eenmaal boven op Kosciuszko aan kwamen! De berg is namelijk ook gemakkelijk te bereiken met een lift maar dat neemt de hele uitdaging weg! Bovendien waren de naast gelegen bergen een stuk mooier en uitdagender dus daar hadden we onze portie avontuur al gehad. Het was geweldig! Een stukje alpine gebied  in Aussie. Wie verwacht dat nou?
Overal langs de wandelingen in de snowy mountains sijpelde het water uit de wanden, beekjes leken uit het niets te ontstaan die zo af en toe voor de welverdiende verkoeling zorgden.

Na wat tijd in de bergen was het tijd om weer terug naar de kust te gaan, we moesten natuurlijk wel onze weg richting Loch sport maken waar we in de pub/bistro zouden gaan werken.

We lieten de bergen achter ons verbleven even in het dorp Jindabyne aan een groot meer. Even genieten van een biertje aan het strand en af en toe een duik met de bergen op de achtergrond. Heerlijk!
Later die week stonden we ergens in de middle of nowhere gekampeerd in het woud en zaten we nog even te kletsen buiten voor we naar bed gingen. Ik stond op om de auto af te sluiten toen ik in naast mijn blote voet zag zitten. Een spin? Huh? Na nog even een keer schijnen met de zaklamp verbleekte mijn gezicht een beetje... 10cm naast mijn voet zat de meest giftige en agressieve spin van australie, de funnelweb. Het was een prachtig diertje maar we hebben hem toch vriendelijk al dan niet dringend verzocht even ergens anders te fourageren. And so he did. Lang leven bush camping!

Langs de zuidkust was stiekem eigenlijk niet zo veel te doen, echter waren wel her en der wat korte wandelingetjes en leuke kampeerplekjes. We genoten van het strand in Malacoota (zie fotos voor de “malacoota gorge ! hurhur) en verbleven op een leuke camping in het plekje Nowa Nowa.
Hier ontmoette we Peter, een kunstenaar die nogal zweverig maar erg vriendelijk was. Binnen de eerste tien minuten dat wij op de camping waren kregen we spontaan avondeten in onze handen geduwd en werd de tafel voor ons gedekt! Hartverwarmend! We bleven hier drie dagen gezien het gezelschap van de permanente bewoners erg gezellig was. Ook ontmoette we een ouder nederlands stel, die de “terschelling’stikker op onze auto herkende! Blijkbaar woonde een van hun familie leden vlak bij Joeri (mn kleine broertje, nouja het scheelt maar 5 cm ofzo) zijn huis!

Het was weer tijd voor wat nieuws, namelijk, grotten bezoeken in Buchan. Voor ons beide een geheel nieuwe ervaring en het was zeker het geld waard om een tour te nemen. De druipsteen grotten waren prachtig en kilometers lang met her en der verlichting die de kleuren en formaties extra tot hun recht lieten komen. We hebben uit eindelijk twee grotten gedaan en zagen zo in beide unieke formaties. Van enorme hallen vol glimmende stenen tot grote bolvormige stenen die de gids “Jabba’s palace”noemde. Star wars verwijzingen zijn altijd +1 voor ons. Het leek er ook echt op!

Zo kwamen we al snel aan bij Loch Sport, waar we hartelijk verwelkomd werden door de Nederlandse kok, Rudolf en de eigenaren Tanja en Peter. We zouden grotendeels van de komende weken bij de baas in huis verblijven, met onze slaapkamer op de auto, op de oprit :D.

Hier zullen we ons klaar maken voor onze reis op tasmanie, die op het moment dat we dit plaatsten al hebben gemaakt! Over een weekje kom je er wel achter hoe we onze tijd met Marnix hebben overleefd!

Goodziens.