Zuidwaarts, werkwaarts!

Nu we het kapers leven achter ons hadden gelaten (evenals cairns, bah!) was het tijd voor wat verfrissends! Er zijn enorm veel watervallen in deze omgeving dus dat zou geen probleem moeten zijn. Het was Patty verjaardag dus ze koos voor de Josephine falls! Het was een erg hete dag dus het was een must om even te zwemmen! Eenmaal daar was het druk!! Het was dusdanig druk dat er geen plek meer was bij de waterval zelf, dus werken we ons een weg stroom afwaarts door middel van wat rockhopping en waden. De stroming was was flink sterk dus sommige plekken moest je wat voorzichtiger zijn! Eindelijk rust! Hier konden we ons door de stroming lanceren van steen naar steen. We hebben niet eens verwondingen opgelopen! 
De dag erna gingen we naar de watervallen bij Innisfail, deze waren wat lastiger te bereiken en dus ook rustiger! Het was een wandeling door het regenwoud om daadwerkelijk bij de waterval te komen en dat was dan ook zeker belonend! De watervallen waren stuk voor stuk erg imposant en vol met begroeiing. Gaf een heus fantasie wereld gevoel! Bij 1 van deze besloten we een duik te nemen in het ijskoude water. Verfrissend was het zeker. Helaas bleef ik er wat te lang in dus toen ik er eenmaal uit kwam viel ik praktisch flauw... jaja. 
De nacht brachten we door in Japoon (hurhur), hier waren we al eens eerder geweest met Joeri!
We reden snel naar Townsville om de auto een service te geven en vervolgens Marnix te zien in Mackay! We hadden afgesproken bij een freecamp recht naast een mangrove... dat houd dus in dat er een heleboel miggies zitten! Van de miniscule bijtvliegjes... dus dit leek ons een slecht plan! Na een half uur wachten kwamen ze er aan, Marnix en zn Hollandse kornuit in zn falcon en twee Duitse meiden die uiteraard in een mitsubishi express reden. De zandweg had wat langer bij hen geduurd dan met onze cruiser... wie had dat gedacht? Al snel besloten we onze nacht ergens anders door te brengen gezien de miggies en..... geen toilet wat voor de Duitsers blijkbaar een probleem was? Maar een klein stukkie verder op was er een pub (die helaas achteraf gesloten bleek) waar we gratis konden kamperen. Na een leuke avond zeiden we elkaar gedag en zouden we elkaar later weer ontmoeten. 

We hadden onze volgende baan al geregeld bij een truckstop in Gundagai. We hadden nog voldoende tijd voor we begonnen dus besloten we de Queenslandse outback in te gaan! Richting Carnavon national park en de blackdown tablelands (helaas zijn we bijna alle fotos kwijt L).De dag zou alleen maar rijden worden tot we in het gehucht Dingo aankwamen. Hier sliepen we op een grote truckstop die erg rustig was, afgezien van een luidrustig stel die nogal fan bleken te zijn van porno geluiden maken tijdens de seks. Inspirerend. 

De volgende ochtend kwamen we aan in de Blackdown tablelands, een redelijk verhoogd plateau midden in de vlakke outback. Na een leuke klim omhoog met onze ouwe trouwe bak begonnen we aan een wandeling naar de zogehete Rainbow falls. Onderweg kwamen we wat plant fanaten tegen (eens wat anders dan vogel fanaten) waarmee we even lekker gebabbeld hebben. Na een leuke wandeling gevuld met allerlij klein gevogelte daalde we af naar de waterval. Het was prachtig! Gekleurde stenen, helder water en weelderige begroeiing. Ik zou zeggen, zoek het op op google want de fotos zijn nergens meer te bekennen L. 

De volgende stop was Emerald waar we naast het spoor sliepen. Wat romantisch. Hier was niets te beleven dus snel door naar Carnavon national park! Na een flinke rit waren we er eindelijk... en het was iets wat we nooit verwacht hadden! Uren door de droogte gereden om vervolgens aan te komen in een gorge die zo groot, begroeid en levendig was dat het je zou doen denken aan iets uit een fantasie film. De broeiing was ook zo uniek, niets hier leek op enig anders in Australië! Palmbomen in de outback? Waarom niet. Al het leven leek hier bij elkaar te komen, vogelbekdieren, gevogelte, mierenegels, kangoeroes noem maar op! Je loopt er tussen grote eucalyptus bomen, omringd door palmen, tussen de varens terwijl tussen de bomen de grote wanden van de gorge tot wel 100 meter boven alles uitsteken als een reusachtige muur. Trump zou jaloers zijn. 

De eerste dag maakte we een korte wandeling door de lower gorge, die een stuk breder is dan de upper gorge. Toen we eenmaal de upper gorge in gingen begonnen de echte attracties! Hier gingen we het zogeheten Amphiteather in, een grote klankkast waar je via een grot in terecht kwam! Dan nog de Mossgarden, die zijn naam waar maakte. Wanden bedekt met mos, kleine beekjes en overal druipend water. De wanden druipen het hele jaar door, dit komt door dat het water een ondoordringbare steenlaag raakt en het daardoor alleen maar naar buiten kan. Dit water zit al duizenden jaren in het steen en sijpelt zo geleidelijk naar beneden. Een bijna onuitputtelijke bron van vocht voor de hele gorge. Door de hele gorge stroomt uiteraard een rivier. Deze steek je wel 10 keer over terwijl we de 22 kilometer wandeling naar het uiterste puntje van de gorge maakte. Ik denk dat dit wel eens de mooiste plek is waar we zijn geweest in Australië. 

We verbleven twee dagen op de camping, die tevens vol met dieren zat! Achter onze auto liep de rivier die rijkelijk gevuld was met vogelbekdieren, snachts liepen de mierenegels rond en overdag lagen de kangoeroes te zonnebaden terwijl de kaketoes hun lied zongen. (AAAAAAAAHHH, zo ging dat dan). Ook waren we wellicht de jongste mensen hier gezien er voornamelijk 65+ers waren! En toch liepen mensen van in de 70 nog steeds de 22km wandeling! 

Ik raad jullie wederom aan om Carnavon Gorge op te zoeken op google want ja...geen foto's. Maar de gelukkig is het een populaire plek, dus genoeg andermans foto's! 

Aan alles komt een einde dus we moesten verder. Met als doel ons oude werk plekje, BOURKE! Wie had gedacht dat we ooit terug zouden gaan naar het meest ongeliefde dorp van Australië! Hier bezochten we onze oude collega van de IGA (enige supermarkt binnen 500km ofzo) Fleur. We verbleven bij haar thuis en hebben even goed gelachen onder het genot wat van rookbare groente ;). Nog even hoi zeggen tegen de rest van de Bourkenaren met wie we samen werkte en weer snel verder naar het zuiden! 

Op naar Gundagai! Hier kwamen we via Wagga Wagga, wat een naam. En jaaa Gundagai is ook het thuis van de Dog on the Tuckerbox! Uiteraard wereldwijd bekend! Wat een attractie... ahum. 

Tijd voor werk!

Goodziens!!