Het Jilakinse bestaan.

Ahum, dames en heren! Het moment is dan nu eindelijk aangebroken om jullie verder te informeren over ons leventje boven op de bult onder de zon in the middle of nowhere; Jilakin! Het was even wachten maar hier gaat ie dan.

Laten we beginnen over waar we ons deze afgelopen maanden hebben vertoefd. In de buurt van Kulin ligt een stuk grond wat bekend staat als Jilakin. Dit alles ligt eigenlijk in zijn geheel in de buurt van...ja niets eigenlijk. Hoe ziet het er daar uit vraag je je af? Veelal graan velden, kleine stukjes bos tussen de velden in, lokale bush fires en soms een grote verdwaalde rotspartij en een aantal heuvels. Vrij dor, droog en je zou het bijna eentonig noemen. Niet al te gek, want dat is het ook. Maar des al niet te min was het voor onze hollandse ogen een heel mooi gezicht! We waren midden in ’t boer’n land.

Nadat we van de verharde weg afreden was het nog grofweg 10 kilometer dirt road om bij de farm te komen. Wat gestommel verder en een boel rood stof rijker kwamen we aan bij Jilakin Downs, de farm! De farm bevond zich boven op een bult vanaf waar je een geweldig panoramisch uitzicht had. O.a. op het mooie zoute, droge meer recht aan de overkant van de weg.Met het juiste weer leek het soms net op een groot schilderij. En dan nog niet te spreken over de zonsondergang... zie de fotos!

We werden gegroet door Sara, de vrouw des huizes, die ons naar ons huissie bracht. Eindelijk! Een echt huis met, jawel, muren een dak en een keuken! Pohohoh. Het kon niet op. Het had zelfs een toilet! Een Douche! En... een bank! Even wat anders dan ons toyota bussie. Het begon al goed!
De man das huisez,genaamd Keith, zouden we later ontmoeten. Ook John(zoonlief) zouden we die avond pas voor het eerst zien. Dat zijn wel 2 zogenaamd “typische”Australische botte boeren! Soms wat lastig om mee te communiceren ( van beide kanten waarschijnlijk) maar eigenlijk waren het best vriendelijke mensen.
Al snel leerde we de andere backpackers kennen die deze avond een afscheidsfeestje hielden voor elkaar. Er zou maar 1 van hen hier blijven voor de komende twee weken om ons in te werken. Vanzelfsprekend was dit een geslaagde avond met versnaperingen en mogelijk iet wat te veel drank? Hun afscheid was dus een goed welkom voor ons!

Hierna was het tijd om te beginnen met het werk. En dat was wel even wennen, na een paar maanden een heerlijk relaxed backpackers leven. – nu is het relaxte leven weer wennen, we weten even niet meer hoe we onszelf moeten vermaken als we een dag heerlijk kunnen niksen, komt ook wel weer goed!- En hoe zag onze gemiddelde week eruit,zul je dan misschien wel willen weten. Er waren een aantal “taken”die elke week(of elke dag) moesten gebeuren. Zo moesten we dagelijks 2 keer eieren rapen, 1keer in de ochtend en 1 keer in de avond. 2 maal per week werden de eitjes gesorteerd, gewassen,gewogen en in een doosje gestopt.deze gingen daarna op een pallet richting Perth. Gemiddeld moest er 1 keer per week gevoerd worden, water bijgevuld worden en matten schoon geklopt worden.
Dit alles onder voorbehouden dat er niks kapot ging, oftewel: geen week was zoals het moest want er was altijd wel iets kapot.

                                                       Collects

De collects zelf kunnen we vrij kort over zijn, je moest alle velden af en daar eieren rapen, waterbakken omspoelen en even een semi controle uitvoeren of alles werkte, ze voer hadden en of de kippen gezond(genoeg) waren.
Ze hadden een stuk land waar het huis zelf op stond(dat noemde we de farm). Maar voor het eerste veld(/kippenstal) moesten we de farm af. Ongeveer 10 min rijden vanaf de farm (natuurlijk allemaal stofwegen zonder asfalt) lag het eerste veld met kippenstallen. Die velden noemde we de “hardies”. 1grote “stal”grotendeels gemaakt van golfplaten en gaas, in 2e gesplitst, vormde H1 en H2. H1 kon vaak naar buiten, H2 op het moment niet. Die zouden ze nog gaan “mengen”tot 1 grote hardies, zodat ze gezellig met z’n alle naar buiten zouden kunnen.  Daar omheen was het een beetje een rommelboel van spullen, dus die kippen hadden het daar enorm naar de zin. Ze waren daardoor soms ook wat moeilijk om weer naar binnen te doen xD!
Dan was er nog het TD veld, daar stonden 2 van zulke stallen op, verdeeld in 3 hokken. TD1,TD2,TD3. 1 ervan (TD3) had een lopende band om de eieren te verzamelen, bij de rest was het een kwestie van alle daken optillen en ze zelf pakken. Rotklus!! Dit waren allemaal erg oude kippen, dus uiteindelijk is TD2 vervangen door nieuwe kippen en is TD1 ook weg gegaan. Daar zijn geen nieuwe kipjes voor terug gekomen in de tijd dat wij er waren. Wat de TD’s zo uniek maakte: meat ants!! Mieren die maar al te graag een hap uit je been willen nemen! Gelukkig konden ze niet steken, want die beten deden al best wat pijn. Je stond stampend als een gabber de eieren te rapen bij TD3.  Gelukkig zaten ze voornamelijk buiten!
Dan had je nog de jillakins ( op de farm) die in 3 vracht containers woonden. Deze deuren ging in de ochtend automatisch open en in de avond automatisch dicht. De hokken waar de eitjes in vielen waren aan de buitenkant, en het makkelijkst te rapen. Dat was dan ook het makkelijkste deel van de dag.
Laat in de middag mochten we het allemaal nog een keer doen en daarna zat de dag er weer op!

                                                     sorteren

De week begon met een maandag, dat was een sorteerdag. Toen Nicky er nog was(de backpacker die ons heeft ingewerkt en ons nu in fremantle te veel geld laat uitgeven aan alcohol xD) waren de sorteerdagen makkelijk. Appeltje EITJE(HAH). We laden de ambulance in, gingen naar de stad. Zette de machine en alle andere dingen klaar en hoppa, gaan met die banaan. Er was ook een man een dienst genaamd Paul, die had het meeste altijd al klaar gezet voor we aankwamen. Wat een leven was dat. Ook deed John toen de collects ( eieren rapen) nog voor ons!
-leuk feitje,in Amerika en Australie worden de eieren gewassen met een machine, regels over temp van het water en chloorgehalte moet je je aan houden en dan gaan de eieren door de machine. In Europa is dit verboden omdat het een beschermende laag van het ei beschadigd. Dus in Europa moeten de boeren hun kipjes een stuk schoner houden om schone eitjes te krijgen!-
uiteindelijk was het zo dat deze dagen juist onze langste dagen zouden worden. Paul en Nicky waren er niet meer en ook john deed de collects niet meer. De dag begon met een collect, toen mochten we gaan sorteren, vervolgens vaak pas rond 6 uur terug op de farm om nog ( tot een uur of 8) bezig te zijn met de afternoon collect. Heel fijn voor de portemonnee! Wat minder fijn was, was dat uiteindelijk de sorteermachine erg vaak kwalen had( wat vervolgens altijd “onze” schuld was) waardoor we de halve dag stonden te wachten, makkelijk verdient maar saai wat het wel!
Een opsomming van de dingen die zoal kapot zijn gegaan,of altijd al kapot waren, tijdens het sorteren:
Op een van de warmere dagen in dat hok besloot de luchtkoeler er mee op te houden, het was net klein Darwin daarbinnen!  Die was nog niet gerepareerd toen we weg waren. Al zou de nieuwe motor die nodig was al wel binnen zijn... hmmhmmm.
De deur was altijd al kapot, zo’n grote roldeur in een magazijn, die eigenlijk met een ketting open getrokken moet worden. Jeweetwel? Zo’n ding moest daar met z’n 2e bedient worden, want de ketting was kapot. Bezem eronder, lange lat eronder en hopen dat de deur niet met een rotgang naar beneden kwam zetten. De lange lat moest de deur overigens de rest van de dag omhoog houden. Hij was al de 3 maanden voor onze komst kapot, is de 3 maanden niet gerepareerd en zal ook ongetwijfeld nog minstens 3 maanden kapot blijven.
Een motor van 1 van de looppanden is er mee opgehouden, meerdere keren. De boel oververhitte, was elektronisch niet goed aangesloten ( de hoofdschakelaar moest uit om de band te laten stoppen) en was niet goed afgesloten voor water.
De loopband is geknapt, duurde een flinke tijd om te maken, maar eind goed al goed kregen we dat in ieder geval de zelfde dag nog voor elkaar
De andere band werd met een soort (fiets)ketting aangedreven, de boel sloot niet goed aan waardoor het laatste stukje band vaak stopte met draaien, dan was het rennen naar de hoofdschakelaar want anders hoopte de eieren heel erg op!
Je kent die dingen wel die stickers uit draaien voor een datum of prijs? Zo’n simpel plastic geval... ja die ging dus ook kapot. Een hele dag heeft het geduurd, zoonlief probeerde het ding te maken. Wij konden ondertussen de eierdoosjes niet inpakken ( want ze hadden geen datum) en al snel werd de stapel doosjes gigantisch. We zijn die avond om 9 uur gestopt met sorteren, we hadden alles af maar er moest toch echt een nieuwe date-gun geregeld worden. Die lag gelukkig op de boerderij al klaar! Dus de volgende dag konden we om 7 uur in het dorp zijn om alles een datumpje te geven en naar perth te sturen!

                                                 Water en matten
Tja.. het water en de matten, niet heel interessant. Voor het water hadden we oude “fire”tank, bedoeld om vuurtjes mee te doven,maar nu gebruikt om de kipjes water te geven. Ding volladen bij 1 van de schuurtjes, mee naar de kipjes, en daar legen in de watertanks. Dat was zo ongeveer 6 keer heen en weer rijden en dan zat het er weer op. Natuurlijk is de aanhanger her en der afgebroken, 1 van de voertuigen(die de aanhanger moest trekken) kapot gegaan en de motor die het water moest pompen was nog weleens kapot. Maar ach, als dat alles is.
En de matten.. tja... de matten. Ontzettend vieze matten toen we begonnen, toen met kerstmis e.d moesten we ze weleens overslaan, daar werd het niet beter van. En wat we moesten doen om ze schoon te krijgen? Ze afkloppen... tegen een muur, of de hokjes. Terwijl er plakkaten als cement in zitten. Dus wij wilde ze heel graag even afspuiten met de hogedrukreiniger. Mocht niet.. werkt niet werd gezegd door John. Gewoon 1 keer goed je best doen, de tijd voor nemen, en dan werd het wel makkelijker. Hmmhmm..... suree.... Toen de matten weer gedaan moesten worden en vaders ( die de boel wel netjes wilde houden) in de buurt was, vroegen we om een hamer, zodat we die plakkaten eraf konden krijgen. Toen greep Keith meteen in. Waar hadden we die hamers voor nodig? Dus wij uitgelegd dat we die plakkaten er anders echt niet afkrijgen.. werden we bijna voor gek verklaard: dat moet je gewoon met de hogedrukreiniger doen! Die reactie had ik al wel verwacht, hadden we al op gehoopt zelf. Dus onze reactie was iets in de zin van: ja.... dat weten we...  maargoed, we hadden in ieder geval die zooi een keer goed schoon! Maakte de resterende weken een stuk makkelijker!
Oh en 1 maal raden... behalve matten die in 2e scheurde ging er hier niets kapot!
 

                                                      Voeren

Terwijl 1 van ons de collects ging doen, moest de ander het voer klaarzetten.
We moesten het voer zelf mixen, in een grote “mengsilo” die werd aangedreven door een hele,hele,hele oude tractor. Rijden deed hij niet, de spinnen hadden de binnenkant toegeëigend.. maar hé, de motor ging nog aan om de boel aan te drijven! Om te beginnen moest of de bobcat of de Merlo erbij gehaald worden. Zo kon je een deel van het voer ophalen in 1 van de schuurtjes en mee nemen naar de silo’s. Daarna moest je uit 3 silo’s ingrediënten halen, die met een avegaar(een soort boor) naar de mengsilo werden gewerkt. Ook moest je nog een keer 4 een stukje verder weg lopen met vrij zware emmers. Al met al was dit klusje redelijk wat scheppen en redelijk wat wachten tot dingen gevuld waren.
daarna konden we de voertrailer gaan vullen, met een langere avegaar, waar je op moest rijden.  Eenmaal de voertrailer gevuld konden we naar de erven die voer nodig hadden.
De Jilakins waren het makkelijks (net als met collecten waren de dagen daar het makkelijkst), want die konden we gewoon van buiten voeren. Aan de buitenkant hingen de voerbakken, klep open, trailer ernaast, de slang erboven hangen, motor aan en gaan. De hardies waren een beetje het zelfde alleen was het inparkeren een grotere uitdaging! Bij de TD’s lag een zware avegaar die versleept moest worden.
Een vorige backpacker had de slang gesloopt, waardoor hij nu te kort was, en dat word natuurlijk niet gerepareerd. Wat de oplossing wel was? Een soort badkuip op een palet, daar de avegaar in met het ene einde, de kop moest dan in de voerbak. Dat ding was zwaar, en de voerbakken hoog. Dus dat moest vaak met z’n 2e en zag er vast heel stom uit xD! En de boel paste eigenlijk allemaal net wel/net niet. Vaak moest de badkuip verhoogd worden met een emmer die te slap was. Dus dan viel de hele boel nog weleens om. Dolle bedoening!
Ook nog: stof stof en stof. Hun eigen mix was enorm stoffig en vloog alle kanten op! Bah.  Maargoed, wat mot dat mot.
Dus dan is het hier weer tijd voor het hoofdstuk  “wat ging er allemaal mis?”

De eerste dag dat we samen moesten voeren zat de mengsilo verstopt en brak er vanalles af. Dat duurde een paar uur om op te lossen, maar is in ieder geval dezelfde dag nog gelukt!
De avegaar van de voertrailer boog nog weleens om, liep de hele zooi vast en draaide het niet meer.
De hendel waarmee je de snelheid kon regelen ging kapot, dit moest vanaf toen geregeld worden met de choke... handig.
Dagen dat je begon te voeren en 1 van de ingrediënten was op, dat word een (paar) dag(en) later voeren. Goed geregeld mannen.  Het beste was nog wel toen het graan op was, maar ze konden nog wel een weekje met het voer. De week erop de melding dat we morgen moesten gaan voeren. “is er al graan?” ... “FUCK” was de reactie.  Nee dus, dat zou wel geregeld worden vandaag... nee dus. Volgende ochtend willen we beginnen is het er nog niet. “FUCK” was weer de reactie. Goed geregeld mannen.  Met wat moeite was het wel dezelfde dag nog geregeld.
De kipjes gingen minder leggen en het eigeel werd te licht van kleur, dus dat zou dan wel eens aan het voer kunnen liggen. Er ging een of ander mixje door het voer, dus die zou dan wel niet goed zijn. Carrotine in het water voor het eigeel en een nieuwe mix bestellen. Maar dat duurde even voor het binnen was. Nieuw voer maken met de oude mix mocht niet, en sommige hokken waren toch wel echt leeg aan het raken. Er zat maar 1 ding op: voer met emmers overscheppen tot de nieuwe mix er wel was.
Toen was de mix er, gingen we voer maken en halve wegen de eerste mix was het graan weer eens op. We hebben in ieder geval genoeg om alles voor een week te kunnen geven, dus dat zat wel even goed. Er zou compleet nieuw (gemixt door een bedrijf) voer komen volgende week, dus de kipjes moesten dit oude eerst maar allemaal op hebben, bleek achteraf.
Resultaat: met emmers voer  heen en weer rijden. Leuk! 
Uiteindelijk was het nieuwe voer er en begon de dag soepel. De TD’s zaten helemaal vol, H1 zat helemaal vol, we begonnen met het voeren van H2 en toen brak er iets in de avegaar van de trailer. Hoppa, terug naar de farm! John had inmiddels met de merlo alle jillakins gedaan dus dat scheelde weer. Het zat wel even goed en er was nog genoeg voorgemixt voer over voor de volgende week.
Toen die aanbrak vroegen we meteen of de vrachtwagen waar het in zat al klaar stond. Nee dus.. fijn. Ook een veelvoorkomend probleem: is er een ute die de trailer kan trekken? “fuck”. Fijn. Ga eerst maar collecten dan.
Na de collects terug, verwachtende dat alles wel klaar zou zijn... accu van de vrachtwagen leeg.... kom over 2 uur maar terug, dan zit hij wel weer vol. 2 uur later kregen we hetzelfde te horen, vervolgens konden we met zonsondergang beginnen. Fijne dag.

Dat was dan zo beetje het leven op de boerderij. Niet heel spannend. Door alles wat kapot ging konden we wel veel uren extra maken, maar nog waren we “te duur” want we werkte niet snel genoeg. Ja, dat zal het zijn xD!

We hadden wel een hele fijne afsluiter, met een (voor ons gratis) festival op 5 min van de farm. We konden de farm nog zien vanaf het terein! Ook was er een rots waar we een paar keer per week langs moesten rijden, die we altijd al wilden beklimmen. Dit kon nu eindelijk! Het was een soort “burning man” idee genaamd Blazing Swan. Alles was gratis en het ging daar om het geven zonder iets terug te verwachten. Een heel mooi princiepe wat erg leuk werkte doordat het een klein festival is. Keith was al verbaasd dat wij niet gingen “want er komen allemaal rare mensen, daar moeten jullie ook heen gaan”. We vatte dat op als een compliment en waren dan ook erg blij dat hij ons er gratis in kon krijgen. We zijn het hele weekend gebleven!
Ook een extra vaardigheid ontwikkeld: eten voor 2-3 weken uitplannen en zo veel mogelijk koken om in de vriezer te stoppen. Met een supermarkt 1,5 uur weg wil je niet te vaak naar de supermarkt moeten gaan!

Inmiddels is onze bus verkocht, slapen we in een tent waar 1 van ons(1 keer raden wie) niet in past op yoga matten tot we een nieuwe auto hebben. Dan kan eindelijk ons 4WD beginnen! Als dat nou over precies 11 dagen zou zijn is dat een mooie manier om ons 2e en laatste jaar in te luiden!

Goodziens!