We hebben meerdere klachten ontvangen dat er al lang geen update is geweest.

We hebben er inmiddels bijna 3 maanden opzitten op de farm! Bijna tijd verder te gaan, dit mooie land verder te ontdekken. Maar dat betekend ook dat het weer tijd word voor een nieuw verhaal, een update over hoe onze 3 maanden zijn verlopen..
Dikke vette pech, wacht nog maar even op die update. Met tegen ds 50 uur werk per week, 50 uur kippen, eieren, poep, meer kippen, meer eieren en soms een beetje voer..... hebben we dus echt geen zin hier ook nog over te moeten schrijven.

Waar zijn we dan mee bezig, vraag je je af? Waarom beginnen we aan een nieuwe update als we je toch niks gaan vertellen? Of hebben we misschien wel zin om over iwts anders te schrijven ?
Natuurlijk hebben we daar zin in! Nu het einde aanbreekt word het echt tijd voor een grote schoonmaak van de bus, alles eruit, incl bed, en alles goed gaan schrobben. Nu we bezig waren met het leeghalen van de bus kwamen er allerlei busavondturen bij ons naar boven. Sommige dingen die helemaal niet erg waren, maar vooral grappig.. maar ook momenten dat we ontzettend veel geluk hadden dat we op dat moment in een stad waren, en niet honderden kilometers weg van een stad, zonder bereik, zonder wegenwacht lidmaatschap (oeps.. een van onze weinige ondoordachte, domme keuzes).. dat zou een dure grap worden, weggesleept worden over kilometer naar kilometer asfalt.
Dus hier komt 'ie:
Grappige,domme,stomme-maar-oh-wat-een-geluk-dat-we-hier-zijn momenten met de bus.

Moment 1. Het licht ging uit
In sydney bij de ikea hadden we van die "omdat de vrouw het leuk vind(en dan man stiekem net zo)" sfeerlampjes gehaald. Leuk opgehangen om de sfeer erin te brengen in de avond. Natuurlijk op te laden in de zon! Dus dat deden we best vaak.. in het raam klemmen en lekker van de zon genieten. Zo ook toen we (na 1 maand blije eigenaren te zijn van peervormige lampjes) net ons werk hadden gevonden. Vol goede moed vertrokken we uit brisbane richting Bourke. Vanuit de grote stad richting een klein dorp, reden we op de snelweg toen we ineens een raar geluid hoorde.. ik keek in mijn spiegel en stuurde kerst heel snel naar achter. De zonnenlader hing nog in het raam en die was er maarzo uit getrild! Naast de auto wapperde hij in de wind. Kerst klom behendig over de stoelen,liet zich op bed ploffen en trok aan het snoer! Maar hij was te laat, de zonnenlader kwam onder de wielen van de bus(ja, die gingen rond en rond..rond en rond) en was voorgoed vergaan. Wat we toen niet wisten wss dat we pas weer in Perth een ikea tegen zouden komen.. wat we ook niet wisten was dat de lampjes die ene dag dat we er waren uitverkocht zouden zijn. Dat was de dag voor we naar werk moesten.. dus we hebben nog steeds geen lampjes.
Fijne aankoop! 1 maand van mogen genieten -.-...
Moment 2. De ernergie is op
We stonden geparkeerd voor de iga in Bourke. Kerst was de lampen vergeten uit te zetten ,misschien voor 10 minuten. Maar de accu had het al begeven. Met het starten hoorde je centrale vergrendeling klikken (we hebben geen centrale vergrendeling) en gingen de alarmlichten knipperen en weet ik veel wat voor een rare dingen hij nog meer deed. Een heel vriendwlijke klant kwam ons helpen, we gooide er een andere auto aan, maar ook dat mocht niet baten. De accu was er helemaal klaar mee! Blijkbaar was die ook net zo oud als de auto zelf (1996) dus het was zn goedrecht het leven op te hebben gegeven. Diezelfde vriendelijke man (die ons later ook een keer heeft geholpen met het verversen van de olie en het vervangen van het luchtfilter) liet zn kinderen naar huis lopen en reed met ons heen en weer om een nieuwe accu te gaan halen! Bij uluru was de heer Lamers de lampen nogmaals vergeten, dit keer voor 3 uur en dit keer met de nieuwe accu. De auto startte meteen! Goede aankoop :D!
Moment 3. Het bandenavondtuur
We kwamen in alice springs, we hadden net een camping uitgezocht, boodschapjes gedaan en toen wilde we weer terug naar de camping. Het was een mooie zondag waarop onze band besloot lek te gaan. Geen garage open maar dat is geen probleem, we hebben een krik en een reserveband. Vol goede moed begonnen we, krik eronder,krik omhoog, verhip... er gebeurd niks. De krik (die bij de auto zat) paste niet. Goed.. geen probleem, supercheap auto is open. Nieuwe krik gehaald (zou goed moeten zijn voor het gewicht) en poging nr 2. Krik was te klein. Shit... dat was wat man bedoelde toen hij zij dat ford banden op een toyota lastig zijn, mag je een zware krik hebben. Die zware krik was wel erg duur, gelukkig kregen we van de vriendelijke medewerkers het geld terug en mochten we het showmodel gebruiken van die hele dure krik.. die paste. Fijn. Band los, reserveband uit de auto, helema blij wilde we die erop zitten. Shit... toyota band. Te klein. Fijn. Lekke band er weer op. Een of ander magisch goedje gekocht wat je in velg spuit, gat tijdelijk geplakt. Opgepompt met de pomp van 1 van die medewerkers, krijg nou tetten! Het spul werkt! Het was een race tegen de klok (winkel ging bijna dicht) om op tijd klaar te zijn, het is gelukt. We mochten de pomp lenen, heel lief, als we hem de volgende dag terugbrachten. Dat hebben we gedaan nadat de banden (incl de te kleine toyota band) vervangen waren. Eind goed al goed, met volle banden righting het mcdonnel gebergte!
Moment 4. Goedemorgen,wakker worden!
Op een camping (resort noemde ze het.. het was een werkerskamp voor mijners in port hedland.. pff .. resort.. stel gekken. T had nieteens n zwembad) vroeg in de ochtend werden we wakker. We hoorden een raar geluid buiten. Is het wel buiten? Misschien is het de auto? Het is de auto. Hij probeerd met ons te communiceren.. wat wilt hij zeggen? Ik stap uit bed,sla een doek om me heen, en kijk vragend voorin. Wat hoor ik toch? Alsof de auto mijn vraag begrijpt antwoord hij met een luid getoeter.. en getoeter.. en getoerer. Het is 6 uur in de ochtend. Dus ik word boos, logisch, hij maakt iedereen wakker. Ik geef m een tik op zn vuile toeter. Het werkt. Hij is stil. Maar niet voor lang, hij kon de tik nirt waarderen dus gaat door met een langgerekte tuuuuuutt. Weer een tik, weer stilte, voor even. Daar gaat hij weer, hij is bezeten door de duivel. Kan niet anders. Kerst ook uit bed. Ik (met niets meer dan doek) loop uit de auto. Mooi, wat van die werkers net terug van werk. Aan het bier. Ik loop erheen, "help, de auto is bezeten door de duivel, wat moet ik doen?" Trek gewoon de kabel los van de toeter zegt de weize werker. Ik kijk hem vragend aan,welke kabel? Moet ik maar aan mn "man" vragen. Yeah.. die weet net zo veel van auto's, maar ik zal het proberen. De duivel blijft bezig, de auto blijft toeteren, waar is die kabel dan? Uiteindelijk kan ook de weize werker het niet meer aanhoren, blijkbaar is hij ook een exorcist. Hij duikt onder de bus, trekt aan een kabel en..... rust, stilte. Ehm, thanks!
Het kabeltje hangt er nog steeds los aan.
Moment 5. Alle remmen los!
We kwamen aan in carnarvon, de remmen maakten al een aantal kms een heel vreemd geluid. Deze keer waren we wat verstandiger. Afspraak bij de garage gemaakt en de volgende dag langs voor controle! Goed geregeld, op naar de camping. We kregen ons plekje aangewezen en kerst gebruikt zijn geweldige parkeertalent. Bezig met indraaien zegt hij "de remmen werken niet meer". Ja hoor.. het zal, tuurlijk doen ze nog wel wat, zou wel heel toevallig zijn, net een afspraak gemaakt en dan werken ze ineens niet meer. Moet ik het zelf maar proberen zegt hij. Oké.. ze doen niks meer, nada,nop. We moeten nog 2km over een 80km weg naar de garage. Alarm lichten en 30 dan maar. Dat ging best soepel... kom een milimeter voor het hek van de garage tot stilstand, niks aangereden. Controle kon even duren, dus we liepen naar de camping. Hadden toch vanalles daar laten liggen. Best lastig eigenlijk, je huis ergens achterlaten. In de middag konden we ons bushuis weer ophalen, de onderdelen waren er de volgende dag pas. Weer met 30km per uur terug. Zelfde ridel weer herhaald de volgende dag. 30km/u nasr de garage, hek vermeden deze keer, auto daar gelaten en terug naar de camping. Toen kregen we telefoon, verkeerde onderdeel besteld. Ons bushuis moest daar blijven vannacht. We hebben geen tenthuis, shit. Na heel veel gedoe en een keer voor niks op en neer naar de garage konden we dan toch een tent lenen van de campingeigenaar (wat een boel vriendelijke mensen in dit land) voor de nacht. Na een slechte nachtrust op een yogamat konden we de volgende dag (ruim 900dollar lichter) de bus weer ophalen. De reis kon weer verder! En de reis kon weer stoppen wanneer het nodig was.

Geschreven op mijn vrije dag, de 2e vrije dag zonder stroom. Geschreven op mijn telefoon dus zpelvouten voorbehouden, word snel wat aan gedaan GoodZiens!.