Het wilde westen!

Met volle moed vertrokken we uit Broome, richting het dorpje/stad/gehucht genaamd Port Hedland. We hadden geen idee wat dit voor plek zou zijn, maar we gingen er heen! Na een lange weg van niets afgelegd te hebben kwamen we er dan eindelijk. En nou zeg, wat een schoonheid...het was een prachtig, authentiek en heerlijk verroest mijner stadje! Oftewel, het was er alles behalve mooi en opwekkend. Het is namelijk de grootste vrachthaven van Australië en dagelijks komen hier velen gigantische zee schepen om zich vol te laten kiepen met ijzererts, meuk en kinderzieltjes. Het was wellicht qua industrie wel een interessant gezicht maar toch wilde we hier maar zo snel mogelijk weg!

De volgende dag vertrokken we dus snel naar het Karijini national park. Dit ligt zo’n 300km onder Port Hedland dus we gaan weer landinwaarts! We reden tot het donker werd en kwamen aan bij een rest area zoals we nog nooit hadden gezien. Het was gelegen op een heuvel waar je via een grote gorge heen moest rijden. Het uitzicht was om van te genieten! De vliegen wat minder.
Na een goede nachtrust was het nog een klein stukje rijden en kwamen we al vroeg aan in het park. Onze eerste bestemming, Hancock gorge! Jawel we houden van gorge’s. Hier moest je de gorge afdalen om vervolgens via smalle rotswanden te klimmen, via het water te waden of zwemmen en soms konden we zelfs normaal wandelen! Het was een unieke gorge waar we heerlijk van hebben genoten en we zelfs een dikke vette kakkerlak vriend hebben gevonden! Zie foto's!
Na een boel geklauter en nattigheid kwamen we aan bij het einde van de Gorge, de Kermits pool! Een diepe ijskoude poel om even goed af te koelen en onze moed voor de terugweg te verzamelen!
Eenmaal uit de gorge en de nadat we de trap op waren (die erg lang was) kwam Patty er achter “oeps, mn bril ligt nog bij de Kermit pool”. Leuke grap, maar al snel was er een geluk bij een ongeluk! De camping eigenaren kwamen net aanrijden en gingen zelf een wandeling door de gorge maken! En zo namen zij voor ons haar bril mee en konden we die + een jerrycan water bij hun op het camping terrein ophalen! Het geluk lacht ons toe!

De dag erop stonden we al vroeg op, om half 4 wel te verstaan om Mount Bruce te beklimmen!
Het zou een warme dag worden, dus we hadden goed de pas er in. De klim begon lekker makkelijk, over de rug van de heuvels, steeds hoger tot we daadwerkelijk wat rotsen moesten beklauteren! Terwijl we met handen en voeten tussen de rotsen naar boven gingen werden we inneens verrast door een kleine zwartvoet rotswalabi! De kleine haarbal zat ons verbaast aan te kijken boven op de rotspartij, met een nog kleinere doerak in zijn buideltje! Na een korte uitwisseling van blikken hupste hij weg om vervolgens nog een paar keer in de verte naar ons te kijken.
De top kwam dichterbij! En de grote ijzermijn naast ons zorgde voor een vreemd uitzicht, wat aan de ene kant spijtig was maar aan de andere kant toch interessant. Er was veel herrie maar de grote machines leken vanaf hier boven net op speelgoed autootjes!
Eenmaal op de top was een grote stapel stenen met verschillende namen er op geschreven met verschillende jaartallen. De oudste was uit 1975!

Later die dag was het tijd om de Dales gorge te bezoeken en een duik te nemen in de Fortesque Falls. Deze was een rijkelijk begroeide brede gorge met een stroom van water door het midden waar je regelmatig via stenen doorheen moest hoppen. Het leverde echt een prachtige oase op! Onder aan de Fortesque waterval was een grote poel, vanuit waar de stroom zich verder tussen de rotsen door werkte en zo langzaam door de eeuwen de gorge breder maakte. In deze poel konden we even heerlijk badderen (wat wel nodig was na 2 dagen zweten) en verkoelen! Helaas waren we door onze eerdere berg beklimming nogal moe en konden we niet de volledige wandeling door de gorge doen maar gelukkig heeft het al een geweldige indruk achter gelaten!

Na een paar dagen in Karijini kwamen we weer langs Port Hedland, om er even nog 1 nacht door te brengen en dan onze reis naar Exmouth voort te zetten! Op naar snorkel land!
Nadat we, zoals gewoonlijk, honderden kilometers hadden afgelegd kwamen we aan in het peperdure, maar  leuke dorpje Exmouth aan. Daar waar de emoes door het dorp lopen!
Hier waren we om naar het Cape Range National park te gaan, waar het prachtig snorkelen zou moeten zijn. We boekte snel wat nachten op de campings binnen het national park (wat altijd in national parks moet) en zoefde we snel die kant op. Al snel zagen we lichtblauwe zee van achter de duinen verschijnen en liepen we op de witte stranden zoals je ze altijd in films ziet!
We kozen 1 van de snorkel plekjes en sprongen het water in (onze eerste keer snorkelen ooit!).
Al snel troffen we de eerste stukken koraal en daarmee ook de eerste groepen zee diertjes! Vissen in alle kleuren en maten keken je nieuwsgierig aan en sommige waren zelfs dusdanig brutaal dat ze je aanvielen! Gelukkig stelde dit niet veel voor en leverde het alleen een goede lachbui op. Kleine boze visjes. Ineens doemde er iets groters op! En een grote schildpad zwom recht langs ons en trok zich niets van ons aan. Zo konden we met hem/haar mee zwemmen en volop van het dier genieten zonder dat we het stoorde! Een geweldige ervaring! Op te terugweg uit het water kregen nog bezoek van een nog grotere schildpad, die even erg zich niets van ons aan trok! Vet!

De volgende plek heette The Oyster Stacks, hier was het 1 groot koraalrif waar je vlak boven langs zwemt (soms nog geen meter). Hier krioelde het van het leven en hebben we onze ogen uitgekeken naar alle vissen, reusachtige zeesterren en schelpdieren. We hebben zelfs een murene gespot! Hier kon je het koraal ook erg goed bekijken en overal waar je keek was het 1 groot onderwater spektakel.
Een stuk verderop langs de kust doemde om de paar meter enorme bonken koraal op uit het niets die men daar “bommies” noemde.

Na wat dagen in exmouth vertrokken we naar Coral bay, waar uiteraard nog meer koraal op ons wachtte!
Hier huurde we een kajak omdat het oppervlak zo groot was dat het niet te zwemmen was. Al snel troffen we een 2500 jaar oude pilaar van koraal aan genaamd Ayers Rock. Nooit had ik gedacht dat 1 stuk koraal zo groot kon worden! Deze pilaar stond 6 meter hoog vanaf de grond en was een imposante verschijning.
Aan de andere kant van het reuszachtige koraalrif,wat zich door de hele baai verspreid,bevonden zich tientallen verpleegsterhaaien die dicht langs de kant aan het foerageren waren. We hebben geprobeerd met ze te zwemmen, maar de haaien waren te schuw en ons veelte snel af! Het was alsof ze straalaandrijving in hun reet hadden.
We roeide zo’n 1,5 kilometer de zee in en kwamen zo erg dicht bij het barrière rif, wat stiekem een beetje eng was gezien de golven daar meters hoog waren! We keerde dus snel een stukje terug om vervolgens de kajak uit te springen en met het touw van de kajak in de hand ons met de stroming mee te laten drijven. Zo konden we zonder enige inspanning genieten van het schouwspel wat zich onder ons afspeelde. Koraal zover je kon zien in allerlei vormen en maten wat zich als een stad over de bodem van de lagune verspreidde.
 

Na het toeristische dorpje coral bay, was het tijd om naar Carnarvon te vertrekken. Al zo ongeveer sinds Broome maakte de remmen een hels kabaal, dus in Carnarvon meteen maar naar de garage gegaan om een afspraak te maken. Toen dat geregeld was, was het weer eens tijd om een weekendje te niksen... op naar camping! Eenmaal aangekomen reden we de auto op onze plek en warempel.... het geluid van de remmen werd minder! “Waarom?” Vraag je, nou... omdat ze het leven opgegeven hadden en besloten gewoon helemaal niksmeer te doen.... Fijn dat we nou net een afspraak gemaakt hadden, en dit niet gebeurde terwijl we moesten remmen voor een koe. Na een dagje genikst te hebben, konden we een ritje (zonder remmen) maken naar de garage, waar we tot de pijnlijke conclusie kwamen dat ze onze bus een nachtje daar moesten houden. great! Wederom hadden we stiekem nog best wat geluk, want we konden een tentje lenen. Na een ‘heerlijke’ nacht op de grond te hebben geslapen, konden we een dikke 800 dollar betalen aan de garage en de (remmende) bus weer mee nemen!

Afgelopen nacht hebben we onze slaap weer in kunnen halen op ons o-zo fijne matras! Dus nu kunnen we vol nieuwe energie het volgende avontuur tegemoet gaan.

Dus bij deze,

Goodziens!