Van de blueys tot Brissie

Het was koud. daar lagen we dan, in de rooftop tent terwijl het praktisch aan het vriezen was. had ik al gezegd dat het koud was? Maar we deden het voor een goed doel, om nog even van de blue mountains te kunnen genieten! Helemaal nostalgisch ( na een jaar). Afgezien van de lokale weersomstandigheden was ons verblijf toch erg aangenaam. We hadden namelijk elke ochtend bezoek! Jawel, de fauna van de blauwe bergen bleek wederom erg verwelkomend naar bezoekers uit het verre Holland. Toen we wakker werden hoorde we een krabbend geluid op het " dak" (?) van onze tent. Flapperende vleugels en wat gepiep her en der. Na verdere inspectie en dieper onderzoek trokken we de conclusie dat dit wel eens vogels zouden kunnen zijn. Ik hoor jullie denken " waaaaaat? Neeeeeee.." maar jawel! Dit vermoeden bleek correct. We opende de zij flappen van onze hooggelegen villa en aanschouwde een forse groep rood groene rakkers rondom de auto. King parrots! Onze klim maten hadden ons al eerder verteld dat ze regelmatig door een grote familie king parrots werden bezocht en dat deze inmiddels erg nieuwsgierig waren geworden. We waren dan ook niet verbaasd toen we er achter kwamen dat de papegaaien niet lang twijfelde om een lekkere amandel van je aan te nemen en vervolgens op je hand te landen voor meer! Een leuk ochtend ritueel dus!
Na onze ochtend begroeting besloten we naar de zogenaamde " hanging rock"  te lopen. Een wandeling die op zich niet echt interessant was gezien het een je alledaagse dirt road was en dus niet veel te zien viel. Maar de wandeling werd beloond met een een geweldig uitzicht, zoals we van de blauwe bergen gewend waren! Groene valleien en goudkleurige rotswanden. Je zou er nooit genoeg van krijgen.

Na onze dagen in de blauwe bergen was het tijd om onze reis richting Brisbane voort te zetten. Met als eerste stop, Sydney! Niet dat we de stad zozeer leuk vonden, maar we moesten toch echt onze post ophalen bij het hostel (waar zich inmiddels een enorme stapel had geaccumuleerd). Eenmaal daar was het toch wel leuk om weer terug te zijn op ons startpunt en kwamen we oude bekende tegen! Allereerst Bernie, de oude rot die ons met onze bus had geholpen toen we hier net aankwamen, en vlak daarna, tijdens het inchecken kwam bram langs gelopen. Je weet wel? Bram? die we in het midden van Australië tegenkwamen en nog mee samen gereisd hebben? Nee? Oké doet er niet toe. we hadden hem voor het laatst in Perth gezien, dus het was wel heel erg toevallig! Na een gezellige avond en nog wat hulp van Bernie (alweer) bij de auto gingen we weer verder met onze trip naar het warme noorden.

Bram had ons een mooie free camp aangeraden op een berg in een enorm eucalyptus woud. Het was een steile slinger weg naar boven met een redelijk karige weg, maar niets wat onze ouwe trouwe landcruiser niet kon. Eenmaal boven was het tijd om onze low range voor de eerste keer te benutten om op een 4x4 campsite only te komen! Lachen!
Omringd door bomen die hoog boven alles uit torende zetten we het kamp op terwijl we in de verte het bekende geluid van de lyre bird hoorde. Die hadden we gemist! In de nacht werden we nog bezocht door verschillende buidel mormels zoals je van Australië zou verwacht. Helaas geen ontbijt kunnen vangen...

Volgende stop was een rest area genaamd Little Italy! Het was een verzameling relatief oude gebouwen (zo oud als een gebouw in Australië kan zijn..) in typische Italiaanse stijl met wat " poging tot marmer look"  standbeelden. lekker kitscherig. Maar desalniettemin was net een leuke stop en kregen we bezoek van een groep kippen en een dikke hond, die duidelijk iets te vaak eten van reizigers naar binnen geschoven kreeg. Dat was onze bevinding gezien de pens die er onder hing.

De reis langs de kust verliep snel, gezien we deze route al eens eerder hadden gedaan en zo kwamen we al snel bij Brisbane aan. Het was tijd om Joeri op te halen! Gezien hij om elf uur s avonds aan kwam leek het ons zo vriendelijk een hotel te boeken, in plaats van hem meteen in een tent te dumpen na een 24 uur vlucht. Vriendelijk, of niet? Zodra het uur naderde stapte we in het roestige ros en reden we naar de vliegveld terwijl we tegenliggende auto's ontweken ( ja geen grapje, onze eerste bijna frontale botsing!) en " genoten"  ahum van de geweldige drukte van de grote stad. Genieten! Na wat rondjes gereden te hebben op het vliegveld verscheen daar de grote broer! Toch erg raar om hem zo te zien terwijl je je aan de andere kant van de aardkloot bevind. Na een goede knuffel was het tijd voor een Australische biertje en wat kenmerkende versnaperingen. Het uur was inmiddels laat en het bed slaakte vragende kreten, welke niet langer genegeerd konden worden.

Goodziens, en tot de volgende aflevering van Parst Lavergaert op reis!