Op zoek naar Ovide en zijn vriendjes!

Het avontuur gaat verder!!
Met de wetenschap dat onze 4x4 niet werkte en we waarschijnlijk een nieuwe diff nodig hadden ploegde we snel door naar Gladstone, op aanraden van onze trouwe Perthse mechanics. Hier zou het op zijn “goedkoopst” moeten zijn om alles in orde te krijgen! Na een aardig ritje kwamen we aan in een stad die een dusdanige indruk achter heeft gelaten, dat we het allen nu al vergeten zijn. Maar goed, eenmaal bij de mechanic krijgen we weer een ander verhaal te horen! Dit keer was het misschien niet de diff (die overigens 1500 aan reperaties zou kosten) maar echter een probleem waar je alleen achter kon komen door de hele voorste as uit elkaar te trekken. Oftewel, te duur, te veel tijd en daarmee trokken we de conclusie onze geliefde honeycombs toch maar te verkopen na joeri het land zou verlaten. Om dit nieuws te verwerken zochten we een mooie overnachting plek uit aan de kust. Dit werd een heuvel genaamd Ilbilbie! Na een zandweg kwamen we aan bij de heuvel en besloten de auto maar weer eens te testen. In de low range (2x2 helaas L) reden de rakker met gemak de steile top van de heuvel op en konden we ons kamp opzetten boven op de top! Zie foto!!! Een prachtig uitzicht wat ons wel bij zal blijven! Hier hoefde we ons zeker geen zorgen om de krokodillen te maken....
Toen we de volgende ochtend weg wouden rijden startte de auto bijna niet meer! eigenlijk wouden we deze dag naar Eungella national park gaan maar het leek ons een beter plan eerst maar even langs mackay te gaan, voor een batterij specialist.
Na een kort onderzoekje bleek 1 van de accu's compleet leeg te zijn.. Altijd een avontuur, als er iets mis is met onze auto. Het kost ze eerst wat tijd voor ze geloven dat hij inderdaad 24volt. Nadat 4 man ernaar gekeken hadden waren ze eruit: het is  een 24 volt auto. Wat een specialisten.... Als tester een nieuwe batterij erin gedaan, kijken of hij laadt. Dit deed hij niet, dus als kers op de taart kregen we het nieuws dat de dynamo vervangen moest worden. Dat was voor een 24volt auto een dure grap, dus even zonk de moed ons in de schoenen: een lancruiser zonder 4wd, met een kapotte dynamo.... dat word ter plekke de auto verkopen en er 1 huren voor de weken reizen met Joeri.
gelukkig werd “kaal opperhoofd expertman” erbij gehaald! Een serieuze man, die al snel begon te foeteren tegen de jonge knapen: Hoe vaak moet ik het nou nog zeggen, kijk de riem na, de riem zit los.. natuurlijk doet die dynamo zo niets.”hij krijgt niet voor niets meer betaald dan wij”zeiden ze. Eind goed al goed,half  uurtje werk een nieuwe accu(die was in de aanbieding) later konden we weer weg!

Eindelijk! Het is tijd voor Eungella! Een national park wat net boven op de great dividing range ligt, en dus een flinke klim zal zijn. Hier keken we al even naar uit want jawel, hier woont Ovide! Wie? Kom op, je weet wel. Het vogelbekdier? Onder aan de berg beloofde het weer een mooie stijle rit te worden met genoeg haarspeld bochten en uiteraard, goed uitzicht! Dit was denk ik de stijlste rit die wij tot op heden hadden gehad. Al snel werd de begroeing tropischer, groener en eenmaal boven waren we eindelijk in het subtropische bos!
Eenmaal op onze camp site zetten we snel kamp op en begon te zoektocht naar het gebekte vogel dier. Ding. Deze zoektocht bleek alles behalve uitdagend (tegen verwachtingen in!) want zodra het tegen het einde van de middag werd zwommen deze rakkers recht naast onze camp site in de rivier! Lastig om een foto van te maken, maar geweldig om zo in het wild te zien! En Eungella stikte er van! De volgende dag maakte een flinke hike door het woud langs de rivier en maakte we nog meer kennis met de locale flora en bloedzuigende fauna. Met de nadruk op bloedzuigende fauna! Bloedzuigers hadden het op mij voorzien en al snel bevond ik mij in een levensbedreigende situatie. Gelukkig kon ik deze monster met een goede rechtse tik dit gedrag snel af leren.
Naast ons in de rivier dobberde de vogelbekdieren vredig en op het pad rende de goanna’s voor ons weg.  Na een dag of 2 heerlijke wandelingen te hebben gemaakt in het NP, trokken we weer naar het dorpje beneden de heuvel. De eerste nacht hier sliepen we bij een pub, voor een 10tje. Hier hadden we een douche, die konden we wel gebruiken na al het wandelen. Helaas wel maar 1 douche... voor de hele camping. Maar dat mocht de pret niet drukken. We besloten dat we onszelf ook wel op wat lekkers te eten mochten trakteren.. en een biertje ging er ook wel in. De maaltijd van mij en broerlief waren best prima te doen... maar Patty moest zo nodig een vegetarische pizza. Nou.. die kon ze krijgen. Een pizzabodem met tomatenpuree en wat groente uit blik. Eet smakelijk. We zaten in ieder geval allemaal vol en waren weer schoon.
De volgende dag gingen we naar de finch hatton gorge, een hele mooie plek, met een mooi watervalletje. Een ontzettend mooie zwemplek, behalve dan dat het water ijskoud was. Patty besloot de beurt over te slaan.. te koud. Joeri en ik hadden de moed verzameld er in te duiken (ik iets eerder dan joeri), wat we al niet doen voor een foto. Joeri had het na 1 baantje wel weer gezien en klom er maar gauw uit, ik bleef nog even hangen in een poging  Patty zo ver te krijgen. Missie geslaagd! Ze kwam ook even zwemmen. Nadat we allemaal een dappere duik hadden genomen, was het tijd om terug te wandelen naar de auto. Het werd al laat dus moesten we nog maar een keer in de buurt blijven slapen. Dit keer op een gratis campeerplek. Al hadden ze er hier ook een pub naast zitten.. en vonden we dat we toch wel weer een biertje verdient hadden! Eenmaal daar aangekomen waren er 2 mensen, de eigenaresse en 1 klant. Al snel raakte we aan de klets, de klant bleek een local te zijn, die in de steenkool industrie. De eigenaresse vertelde ons vanalles over de pub, onder andere hoe het ooit succesvol was, maar sinds de omlegging van de hoofdweg het meestal leeg is. Nou bleek de vriendelijke Russ( zo heette de steenkolen man) ook te vinden dat wij wel een biertje verdiende, dus hij bleef ons nieuwe voorschotelen al voor de vorige leeg was. Onder het genot van bier hebben we over van alles en nog wat gekletst, van de Australische wildlife tot hun werk en vanalles er tussenin.  Tot het bier toch echt te veel werd.Joeri taaide als eerste af, Patty volgde al snel ( en liet 1 heel biertje staan, die ik moest opmaken) en ik bleef nog een uurtje hangen.
De volgende ochtend stonden we allemaal op met een enorme kater. Toen het uiteindelijk lukte om in actie te komen, zijn we op ons dooie gemakje naar airlie beach gereden, waar we lekker verder onze kater konden uitzitten. Patty en ik besloten een dagje te nemen om alvast een advertentie te maken voor een nieuwe baan terwijl joeri ging wandelen in de omgeving.  We kwamen daar ook nog wat mensen tegen die ook niet konden geloven dat het de diff was waarom de 4wd niet werkte. Dus 2 mensen hebben verschillende dingen uit elkaar gehaald ( en weer in elkaar gezet) om helaas de conclusie te trekken dat ze het ook niet wisten.  Maar iedereen leek het er over eens te zijn dat het niet de diff was....
Wat het dan wel was? Daar zouden we later achter komen, vanuit een zeer onverwachte hoek.
Na Airlie beach zijn we doorgereden richting townsville, waar we de leukste week van onze 5 weekse inluidden.

Aangezien we wel even een cliffhanger nodig hebben, komen jullie er ons volgende verhaal wel achter wat er mis was met de auto én wat we tijdens onze leukste week gedaan. Het is net een soapserie zonder de drama zo!
Stay tuned en Goodziens