de eerste 2 weken

We zijn inmiddels een klein beetje ingeburgerd hier in Collaroy(/omgeving Sydney), dus het is tijd om hier zo snel mogelijk weer weg te gaan.

De afgelopen weken bestonden voornamelijk uit het zoeken naar een auto. Na 1 week vonden we een toyota hiace commuter, helemaal kaal. Dat houd dus in dat week 2(en een half) voornamelijk bestond uit het in orde maken van de auto. Een bed moest gebouwd worden, spullen moesten(en moeten) gehaald worden, de viezigheid opgeruimd en de boel een beetje leuk inrichten. 

Op vrijdag 5-5 hebben we de auto gekocht. Australië stijl liep zelfs dit uit. Alles hier duurt langer dan gepland ( wat niet goed is voor iemand die toch altijd al te laat is... we noemen geen namen, *kuch*Patty*kuch*) wat betekend dat het al later was dan gepland, toen we wegreden met de auto. Om alles nog soepeler te laten we verlopen was er een ongeluk gebeurd, waardoor we fijn een uur stil mochten staan. Ondertussen zagen we de nieuwshelikopters voorbij vliegen. Daarna konden we omdraaien, de snelweg was afgesloten, maar mijn telefoon wilde dit niet helemaal begrijpen. Na lang zoeken hebben we toch onze weg weer terug gevonden, maar het was inmiddels al donker en overal stond het redelijk vast. Als kers op de taart kwamen we stil te staan op een onmundig steile bult, hellingproef to tha max!! De handrem hield het niet eens, kerst achter het stuur en beide 7 kleuren stront schijten. Flink hard het gas intrappen en met trillende handen toch boven weten te komen. De rest van de rit leek elke heuvel te veel en kwamen we best geschrokken ( toch wel veel heuvels hier in de omgeving) weer terug bij het hostel. Eigenlijk beide balend dat we geen 4x4 hebben gekocht.

De dagen erna hebben we ( en daarmee bedoel ik: heeft kerst) nog erg veel gereden en zijn we er beide achter gekomen dat hij die heuvels best makkelijk kan trekken en werd alles een stuk minder eng. Gedurende deze dagen werd het steeds duidelijker dat we toch wel een erg goede keuze gemaakt hebben: een extra lang en extra hoog busje zijn toch wel erg fijn voor n man van 1.95m.

Het rijden was telkens naar nuttige plekken, zo hebben we een bed geregeld, de ikea geplunderd( niet echt, maar voor n bagpackerbudget was het een redelijke plundering) een matras gekocht en ons laten informeren over een 2e batterij. De boel begint er aardig leuk uit te zien, de before and after foto's zullen volgen, en eigenlijk alles wat nu nog op de to-do list staat: de batterij daadwerkelijk kopen.

Nou zijn we natuurlijk niet alleen maar bezig geweest voor een auto, we hadden ook nog een dag tijd voor leuke dingen: middag Taronga zoo! Helaas gaan hier geen foto's van volgen, want erg weinig was foto-waardig. Ondanks dat(of misschien juist hierdoor), is het een van de mooiere dierentuinen die we gezien hebben. De verblijven waren veel meer voor het welzijn van het dier ingericht dan voor de bezoekers. Vooral de vogel verblijven hadden te dikke omheining om mooie foto's te maken, maar stonden zo vol met planten en bomen dat het voor de vogels een super mooie verblijfplaats was. We hebben onze tijd voornamelijk in het inheemse deel besteed(de olifanten,giraffen, zebra's ed. kenden we al wel) en dit deel was ook erg op educatie en soortbehoud gericht. Helaas hebben we de Tasmaanse duivel alleen zien liggen slapen, evenals de o zo schattige wombats. Het verrekte vogelbekdier lag alleen maar in zn eentje in het nachthoek te krioelen,dus die hebben we ook alleen maar op een schermpje gezien. Wel hebben we een emu geaaid(!!!) en heel veel interessante vogels gezien. De nachtverblijven waren ook erg interessant, zeker toen er geen Aziaten waren. Het stereotype Aziaat word hier helaas wel bevestigd, Niet onbegrijpelijk als je uit een overbevolkte plek komt, ze(ja dit klinkt generaliserend, maar het blijkt hier helaas vaak het geval te zijn) zijn erg luidruchtig,asociaal en komen in grote groepen.
Terug op de nachtverblijven, zolang het rustig was zag je daadwerkelijk erg veel leuke dieren, we kwamen erg moeilijk weg bij deze schattige beestjes. 

Uiteindelijk hebben we in een gondel de dierentuin verlaten, om vervolgens een willekeurige bus in te stappen. We hadden geen flauw idee waar we heen moesten, de buschauffeur en 5 passagiers schoten te hulp, oh wat een fijne mensen hier in dit land! Zodra men doorheeft dat je hulp nodig hebt staan er minimaal 2 voor je klaar! We moesten overstappen maar stonden onderweg naar de volgende halte toch in twijfel of we wel de juiste kant op gingen. En weer kwam er meteen iemand onze kant op met de vraag waar we heen moesten. Hij moest dezelfde kant op als ons, dus liep gezellig met ons mee. Dit is wel een ding wat ons tijdens onze inburger periode is opgevallen: mensen hier zijn zo veel vriendelijker en relaxter dan in Nederland, ook die geruchten blijken waarheid. In elke winkel, bij elke kassa, word je begroet met: How are you? Iets waar we erg aan moesten wennen, maar toch wel erg fijn is. We krijgen van alle kanten tips en hulp met het klaarmaken van de auto, iedereen lijkt bereid een handje te helpen. 

Om jullie niet verder jaloers te maken zullen we het hier maar bij laten,

Goodziens! 

Ps. 

Nog 1 ding, we hebben vandaag het fijnste matras ooit gekocht, voor maar 200 dollar(zo goed als nieuw, nieuwprijs was 1500 dollar). Zo... nu zijn we echt klaar met jullie jaloers maken.