Naar Cairns!

Zoals in de vorige update werd verteld kwam Andrew ons ophalen! Op de weg terug van Hinchinbrook nam hij ons even langs de mangrove (niet mango’s ) om even te laten zien dat er toch wel genoeg krokodillen rond om het eiland waren! Zo zag Joeri eindelijk zijn eerste moord reptiel. Maakte het wel een interessanter idee dat we recht naast de waarschuwings- bordjes hebben geslapen! Onderweg begon Andrew ineens over onze auto, gezien hij het zelfde model had. Een mede Landcruiser eigenaren moeten altijd even babbelen over hoe geweldig deze bolides zijn! (ik niet uitgezonderd). Dus ik had het er over dat de 4x4 het niet meer deed en daar had hij wel een idee over. Hij dacht namelijk dat het de solenoid kon zijn (zorgt voor een vacuüm zodat de boel in elkaar klikt). Dit zou een reparatie zijn van grofweg 60 dollar! ZESTIG IN PLAATS VAN 1300+!! Eenmaal aan wal probeerde we dit gelijk uit door aan de buisjes van de solenoid te zuigen om het vacuüm te creëren. En jawel....het lampje ging branden. Dus na al die mechanics die dit exacte probleem uit hadden gesloten, bleek het toch de goedkoopste reparatie te zijn. En zo verloren wij ons vertrouwen in de Australische mechanic. Maar eind goed al goed, nu onze x4 het dus wel deed leek onze droom om Cape York op te gaan in eens weer veel realistischer! Maar daar over later meer! Thanks Andrew!

Na aankomst op het vaste land hadden we enorme zin in een goede hap eten.. een burger! Want dat kunnen Australiers zo goed. Toen we de burgers kregen bleken het wederom middelmatige burgers te zijn ( hadden we aan de prijs al wel kunnen zien) dus werd de missie vanaf nu om Joeri maar eens een goede burger te laten proeven! Onze reis ging verder met als eerste doel,Mission Beach waar de bekende helm kasuaris voor komt. Ken je hem niet? Denk dan aan een modieuze emoe. Een mooi uit de kluiten gewassen stuk pluimvee. We besloten onze lunch aan de kust te houden in de hoop er 1 te spotten, en na een klein half uurtje was het al zo ver! Een mannetje met zijn jong kwamen langs lopen! Ja mama dumpt letterlijk de jongen bij vaders en loopt weg van de hele ouderschap situatie. Goed voorbeeld jongens! Maar goed, prachtige dieren en we hebben ook wat leuke foto's kunnen maken.

De komende dagen was de weersvoorspelling echter erg...grim. Er beloofde de komende twee weken alleen regen te zijn! De kunst zou voor ons dus worden, om de meest droge plekjes in het al zo natte noorden te vinden. Eerste poging, Innisfail. Zoals de naam al beloofd was het een beetje gefaald gezien de constante regen, maar in elk geval hebben we in de “botanische” tuin wel een zwart nek ooievaar gespot! We maakte ons snel uit de voeten richting de Babina boulders. Een mooi plekje (met veel regen!) waar we een dag hebben doorgebracht onder het zeil van de auto. Maar tussen de buien doorhebben we wel wat blikken op de babinda boulders kunnen werpen. En het was zeker een mooi gezicht! Een flink snel stromende rivier die de rotsen dusdanig heeft uitgesleten dat het een heus kunstwerk vormt! Als je het mij vraagt ;). De mist maakte het ook wel wat mytischer... We waren echter niet de enige die natgeregend werden, ook de stone curlews en de bush turkeys liepen er verzopen bij en probeerde wanhopig droogte te vinden onder wat karige bosjes. Arm grut.

Om de regen te ontvluchten reden we door naar Cairns, dit bleek een goede keuze te zijn! Het was weliswaar droog. Hier was het tijd voor Joeri om te gaan duiken in het Great Barrier reef (zonder ons...wij zijn arme sloebers..) en in de tussentijd verbleven wij op een o zo geweldige camping. Om het even samen te vatten, het was 1 en al lawaaierige Fransen daar. Het toilet was 10 meter verderop en toch werd er op het gras gepist en wat allemaal wel niet. Maar goed, we zongen het even uit en hebben met oordopjes in lekker film gekeken!

Toen Joeri eenmaal terug was waagde we het er toch maar op en reden we noordelijk richting Daintree met als tussenstop Mossman gorge. De gorge zelf was eenigzins een anticlimax in vergelijking met de vele andere gorges en regenwouden die we hadden gezien, maar het was desalniettemin een leuke wandeling. De regen leek niet op te houden dus brachten we de nacht door in het lokale caravan park. Hier werden we “warm” verwelkomt door de energieke en sympathieke dame achter de balie. Zonder gein, we hebben nog nooit iemand gezien die zo verveeld, ongeïnteresseerd en dood van binnen leek. Ach goed, in elk geval een warme douche! Helaas besloten we hier niet meer naar Daintree te gaan omdat we het zonde zouden vinden als joeri’s laatste week alleen uit regen bestond! Maarrrr eerlijk gezegd hoort mossman gorge ook al bij de Daintree! Dus!

We besloten ons geluk te zoeken in het kleine dorpje Kurranda, wat net op de great dividing range licht. Dit betekend dat je een flinke steile klim voor de boeg hebt voor je daar aan komt! Hier hebben we een mooie wandelingen door sub tropische wouden gemaakt en genoten van het uitzicht over een grote waterval waar onderlangs een ouderwetse stoomtrein reed. Ook liepen we hier langs een fire track, een pad wat in geval van bosbrand word gebruikt door de brandweer. Al was de wandeling zelf niet uiterst mooi, we zagen we prachtige vlinders! En veel ook! die zelfde avond werd de drang naar een biertje te groot en waagde we ons weer naar Cairns, 20 kilometer verderop! Dus weer van de dividing range naar beneden en naar boven over die heerlijke stijle weg! Lekker cruisen? Na nog even genoten te hebben rondom Kurranda was het tijd om ons voor te bereiden op Joeri’s vertrek. Dus op naar Cairns! We verbleven die nacht op een rest area ( de enige gratis optie!) onder Cairns genaamd de Greenpatch. Hier hadden we de afgelopen dagen al een keer gestaan toen joeri aan het duiken was. Een beetje lawaaierig door alle backpackers maar het was goed genoeg voor een nachtje. In de avond kwam een enorme kolonie vliegende honden over gevlogen wat wel eens tien minuten kon duren voor de volledige groep over was gevlogen! Eens wat anders dan de standaard Hollandse kraaien groepen!

De Volgende dag was het dan eindelijk tijd voor het afscheid op het vliegveld. De vijf weken vlogen voor ons voorbij! We hebben veel leuke herinneringen gemaakt en zullen het er nog vaak over hebben als we eenmaal allen terug zijn in het vaderland! Na een typisch Lamers afscheid zwaaide we elkaar uit, zo waren we in eens weer met z’n twee....